Sakrament małżeństwa
Formalności ślubne załatwiamy w godzinach urzędowania kancelarii – czyli od wtorku do piątku w godzinach: 16.00-17.30. Po uzgodnieniu telefonicznym także w poniedziałek (g. 16.00-17.30) oraz w sobotę (g. 10.00-13.00). W przypadku niemożliwości dostosowania się do powyższych terminów prosimy o przygotowanie dokumentacji ślubnej w swoich parafiach.
Przed przyjęciem sakramentu należy odpowiednio wcześniej ustalić termin ślubu.
Narzeczeni powinni osobiście stawić się w kancelarii parafialnej nie później niż trzy miesiące przed planowanym ślubem i przedłożyć dokumenty wymagane przez Prawo Kanoniczne i cywilne (tzw. ślub konkordatowy):
– metryka chrztu z adnotacją o bierzmowaniu (jeśli chrzest miał miejsce w innej parafii) ważność dokumentu 6 miesiące od daty wystawienia
– dowody osobiste narzeczonych
– świadectwa ukończenia katechizacji w zakresie szkoły zawodowej lub średniej
– dokument ukończonej lub rozpoczętej katechezy przedmałżeńskiej i poradni rodzinnej
– zaświadczenie ( trzy egzemplarze) „Zaświadczenie o braku okoliczności wyłączającym zawarcie małżeństwa” z Urzędu Stanu Cywilnego (niezbędne gdy narzeczeni chcą, aby ślub kościelny pociągał za sobą również skutki cywilno-prawne) lub dokument małżeństwa z USC, jeśli wcześniej zawarto związek cywilny;
– po wygłoszeniu zapowiedzi przedślubnych, narzeczeni dostarczają zaświadczenie wygłoszonych zapowiedzi,
Osoby przygotowujące się do sakramentu małżeństwa zobowiązane są do:
– spowiedzi po zgłoszeniu się na zapowiedzi
– spowiedzi przed ślubem
W przypadku zawierania małżeństwa przez wdowę lub wdowca zobowiązani są oni do przedłożenia autentycznego dokumentu śmierci współmałżonka. Takim dokumentem jest z zasady metryka śmierci wystawiona przez proboszcza na podstawie aktu zgonu znajdującego się w parafialnej księdze zmarłych
Zawierający ślub poza własną parafią wszystkie formalności załatwiają w swojej parafii , a do naszej kancelarii parafialnej przynoszą licencję na asystowanie przy zawieraniu sakramentu małżeństwa.
Parafia w Łochowie może także dopełnić formalności związanych z dokumentami dla narzeczonych spoza naszej Parafii za pisemną zgodą księdza proboszcza narzeczonego lub narzeczonej.
Sakrament małżeństwa w prawie kanonicznym
Kan. 1055
§ 1. Małżeńskie przymierze, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury do dobra małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu.
§ 2. Z tej racji między ochrzczonymi nie może istnieć ważna umowa małżeńska, która tym samym nie byłaby sakramentem.
Kan. 1056
Istotnymi przymiotami małżeństwa są jedność i nierozerwalność, które w małżeństwie chrześcijańskim nabierają szczególnej mocy z racji sakramentu.
Kan. 1057
§ 1. Małżeństwo stwarza zgoda stron między osobami prawnie do tego zdolnymi, wyrażona zgodnie z prawem, której nie może uzupełnić żadna ludzka władza.
§ 2. Zgoda małżeńska jest aktem woli, którym mężczyzna i kobieta w nieodwołalnym przymierzu wzajemnie się sobie oddają i przyjmują w celu stworzenia małżeństwa.
Kan. 1058
Małżeństwo mogą zawrzeć wszyscy, którym prawo tego nie zabrania.
Kan. 1059
Małżeństwo katolików, chociażby tylko jedna strona była katolicka, podlega nie tylko prawu Bożemu, lecz także kanonicznemu, z zachowaniem kompetencji władzy państwowej odnośnie do czysto cywilnych skutków tegoż małżeństwa.
Kan. 1060
Małżeństwo cieszy się przychylnością prawa, dlatego w wątpliwości należy uważać je za ważne, dopóki nie udowodni się czegoś przeciwnego.
Kan. 1061
§ 1. Ważne małżeństwo pomiędzy ochrzczonymi nazywa się tylko zawartym, jeśli nie zostało dopełnione; zawartym i dopełnionym, jeśli małżonkowie podjęli w sposób ludzki akt małżeński przez się zdolny do zrodzenia potomstwa, do którego to aktu małżeństwo jest ze swej natury ukierunkowane i przez który małżonkowie stają się jednym ciałem.
§ 2. Gdy po zawarciu małżeństwa małżonkowie wspólnie zamieszkali, domniemywa się dopełnienie, dopóki coś przeciwnego nie zostanie udowodnione.
§ 3. Nieważne małżeństwo nazywa się mniemanym, jeśli zostało zawarte w dobrej wierze przez jedną przynajmniej ze stron, dopóki obydwie strony nie upewnią się o jego nieważności.